Maslina se uglavnom uzgaja kao stablo manje do srednje visine (od 1,5 do 3 m), a bilježe se i primjera grmolikog uzgoja. Rezidba masline ima svoje posebnosti i koja predstavlja skup znanja i vještina iz općeg i specijalnog voćarstva te svega poznatog o rezidbi maslina na hercegovački način. Stil rezidbe i uzgojni oblik je usko povezan sa sklopom biljaka na jedinicu površine.
Prije 20-ak godina, kad su se masline počele intenzivnije saditi, primjetan je bio gušći sklop s razmakom sadnje 4 x 4, a zatim se razmak sadnje mijenjao iz godine u godinu, 5 x 5, 6 x 6. Postoji i niz etabliranih sorti, koje su posađene u Hercegovini, a koje zahtijevaju razmak sadnje koji prelazi 5,5 x 5,5 m. Izgleda da se uvijek uči na greškama pa na terenu mogu primijetiti maslinici s maslinama koje su gusto posađene, koje nakon 10-ak godina svoga životnog vijeka smetaju jedne drugima.
Sklop maslina tradicionalnih sorti na jedinicu površine, odnosno dulum, u Hercegovini bi bio od 35 do 45 biljaka, a za jedan hektar 350 do 450 biljaka. Najnoviji trend maslinarstva u Hercegovini je uzgoj super brzorastućih sorti, ponajviše španjolsko-grčkih sorti sa sklopom tri puta gušćim od konvencionalnog, tako da jedan hektar ima zasađeno 1200 do 1500 biljaka. Ovo opravdava trendove koji utječu na povećan broj stabala maslina, što više ploda maslina, a shodno tome se može dobiti i više maslinovog ulja.
Rezidba tradicionalnih sorti je do sada podrazumijevala usklađivanje rasta i rodnosti, ali je ipak bila malo više radikalnija nego što su to zahtijevale godine starosti od mladosti naših maslina. Za nove super sorte, kojih ima tri puta više od tradicionalnih na istoj površini, trebat će se osmisliti drukčiji stil rezidbe i drukčiji uzgojni oblik stabala, a trenutna radna verzija temelji se na polikoničnoj vazi.
